page suivante »
64 « Si Lugduni qusoritur faniosum l u p a n a r , dit i l , domus ejus primas lenebil. » Il rapporte cnsuile une expédition amou- reuse , dans laquelle Saconay fut très-mal mené par son di- gne ami Samoussel , qui avait, dans l'esprit même des en- fants de notre ciié ( 1 ) , une aussi bonne réputation que le précenteur. « Audes negare , poursuit Calvin , le , honestas feminas vel stuprnndo , vel sollicilando, cenlum mortes fuisse meritum ? Domum splendidam , qiue non procul a Veteri mo- neta (2) sita e s t , fuisse luis ilagitiis infamem ; minis ac lerro- ribus libidincs tuas fuisse repressas ? Obiila esl-ne civilas qtiam belle in schola tua tilium nobilis familiœ crudieris , do- nec scilicet suspendiarium redderes , quando, invito p â t r e , tametsi urbis Prœfec'uts e r a t , domus tua misero fuit asylum, in quo impune ad omnem nequiliam induresceret ? » Si Gabriel de Saconay éiait allé trop loin et avait manqué de. celle modération chrétienne que la controverse catholique de nos jours n'a pas su conquérir encore tout entière , c'é- tait là de sanglantes représailles , formulées en bon latin. Saconay ne s'en montra que plus ardent à poursuivre les ré- formateurs. Les vingt dernières années de sa vie furent une lutte perpétuelle contre eux ; il mourut dans un âge avancé, le 3 août 1580 (?>). Outre la traduction de trois sermons du (1) « Erat ilti optimus sodaiis et moribus ejus aptissimus , oui noiiicu Sa- mousseto , quod Lugduni pueris quoque notissùïunn est. Tanta inter cos ani- raoruin conjunctio ut mutuo c o n s e n s u , et quasi ex compacte seortum am- bobus commune csset. Vcrum cum tertius quidam esset rivaiis, nescio qui factura sit ut Samoussetus eum lecto polilum suspicatus, noctu ad vindicau- dam injuriam oslium domus pulsarts, in miserum socium incident. Ut erat zelotypia a c c e n s u s , nimis festinavit in vulnere inliigcndo. Dcfortur hic in- felix athlela domum. Cognito errore , aivoiat Ssmoussclus ; coliacrymati, mutuo -implexu amiciliain confirmant. ILcc insjgnia scilicet, qu;c ex lupanari r e l u l i l , animos faciunt ad magniGcam banc loc[iienliam,qua non secos audet tonare quam si incognita esset lotius \it;c ejus obscamitas. » (2) La -vieille monnaie. (5) Et à Saconay, suivant Cocliard , Notice hisl. cl xtal. du ranlon de Suint- Symphaiïen-lc-Cliâtiau. pag. 2 0 1 .