page suivante »
HISTOIRE DE NANTtlA. 413
titati mittere curavimus, ut pro magno munere ibi à te conserteluy: ipse quoque supradielus papa
omnino petiit, ut ea quse ipse authorisavit, nos more regio laudaremus, atque confirmaremus ; quod
fecimus annulo nostro subter siguantes, et in omni nostto regno, comitibus, sive judicibus, atque
omnibus regiam quem administrantibus litteras nostras direximus, ut nullus huic praedicto nostro
cœnobio ullo modo audeat inferre calumniam ; nam indecens est et non equum ut tam religiosum
locum benedictione apostolica dedicatum. scilicet, et meritis suis preecelsumj colla subdere, et non
solum subdi, atque obsequi, quin etiam sua largiri. Damus vobis itaque, prœter îlla municipia quœ
dudum concessimus, alia quoque ad nostram sedem regiam pertinentia, videlicet montem quem vo-
cant sancti Vincent», cum rébus indbminicatisuiepiscopatu cabilonensi consistentibus, cum vineîs,
pratis, campis sylvis, pascuïs, nemoribus, aquis, aquarumve deductibus, concedimus etîam in
episcopatu Matisconensi, ecclesiam sancti Remigii, et ecclesiam sancti Pontii, cum omnibus appen-
diliis eorum; in episcopatu etiam Lugdunensi ecclesiam quœ dicitur ad Sanctas, et omnem terram,
sicut vallis Hergo consistit, et sicut aqua quœ dicitur à Selgô, cum villulis in eadem valle manen-
tibus, et maocïpiis eorum; baec etiam addo villam qui» dicitur Balasono cum ecclesia, et omnibus
à ppenditiis suis, quœ sita est juxta Sangonam flumen , omnia prœnominata tibi et fratribus in
dicto cœnobio commorantibus, tam praesentibus, quam futuris, per nostri privilegii firmitatem
tribuimus, quatenus pro saiute nostra, vel regni nostri prospentate incessanler Dei omnipotentis
clementiam exoretis. Hoc autem donum frater meus Tbeodericus, ob amorem tui laudavît atque
concessit. Actum est boc donum sive privilegium in civitate Parîsiis, anno quinto Childerici Régis.
C.
PERMISSION DE L'EMPEREUR LOTHAIRE AUX RELIGIEUX DE NANTUA D'ÉLIRE UN ABBÉ.
(Extrait du Cartulaire de l'Église de Nantua, par GOICHENON, Histoire de Bresse et Bugey, p. 214.)
In nomine Domini nostri Jesu Dei eeterni : Lotharius divina imperante providentia imperator
Augustus. Omnibus fidelibus sanctae Dei Ecclesite et nostris, priesentibus videlicet et futuris, notum
sit, quia Honacbi Nantuacensis monasterii nostr» retuleruntcelsitudini, quod a quibusdam peregrîni
abbatibus ait unde venientibus tes ecclesise illarum, unde victum vestitumquehabere continuatim debe-
bant, seu unde familia ejusdem loci servitium illis impendere solita erat, expoliabantur, et consume-
bantur, talique pro causa famulatum Dei omnipotentis in jam dicto loco impiere nequibant, unde
nostram necessariam proclamaveruntinibi inquisitionem, etuteam illis rite concederemuspetierunt.
His retentis, illuc nostros direximus missos, qui fideliter magnaque dïligentia ea investïgarent, qui
vera omnia renunciaverunt ab eis prœfata. Quare interrogavimus, quid inde vellent, et flexispopli-
tibus nostra deosculantes vestigia unanimiter exclamaverunt, es se ipsis velle babere abbatem ; quo-
rum petitionibus ob beati Pétri apostolorum principis venerationem, in cujus honorem memoratum
cœnobium constat esse a beato Gregorio papa dedicatum, assensum prœbentes, hos serenitatis nos-
trœ apices fieri jussimus, quibus concedimus, modisque omnibus statuimus, quod omni deinceps
tempore, de se ipsis quemcumque voluerint eligant abbatem, et nullum aliunde recipiant, nisi illum
quem unanimitas îllorum propriusque assensus elegerit, atque voluerit, quod si quaelibet persona,
nostro usquam tempore ac successorum nostrorum, contra hoc factum insurgere voluerit, nostram-
que voluntatem inquietam reddere tentaverit, monachosque jam in dicto loco degentes intertur-
baverit, libras auri triginta persolvat, atque sanctum Petrum in die obitus suffragatorem non sen-
tiat et iram Dei omnipotentis omniumque sanctorum suorum pleniter incurrat, quod hoc praeceptum
a successoribus nostris ita roboretur, et inviolabiliter servetur, quatenus nobis prœmium per beati
Pétri intercessionem à Domino detur, illiquc aeternalis pœna, qui hoc seriptum non observaverit
administretur, et ut hanc nostram authoritatem nemo unquam violare prsesumat annulo nostro
subtus jussimus sigillari.