page suivante »
SUK LA VIE FUTURE. 187
Aureus haud ibi sol, haud luna argentea tempus
Dividit, effulgent propriae virtutis honore
Corpora magna virûm, radianti splendida luce
Quam procul in tremulos stellarum vertimus ignés.
Cernit ibi regesque bonos animasque viriles
Quas austera fides, quas inclyta pugna beavit
Morte piâ, vatesque sacros, nymphasque décoras,
Curribus aligeris tranantes cœrula cœli.
Millia conveniunt ubi candidus aetheris axe
Armipotens elephas vasto stat major Himavo.
Obstupuit juvenis, turmasque secutus ovantes ,
Supremam, aurigse monitu, contenait ad arcem.
Protinùs attonito divinae apparuit urbis
Immortale jubar ; vidit per amœna vire ta
Auricomos flores, flatu virtutis odoros,
Cœlesti zephyro lœtos miscente colores.
Vidit et Apsaridum silvas, ubi stirpibus altis
Serta relucentes innectunt florida gemmas.
Heec loca nullus adit pietatem exosus avitam,
Aut patriam oblitus , pugna? desertor honestee ;
Quique focos nemorum neglexit, et aima lavacra,
Vedorumque preces, et amicum munus egenti ;
Quique sacerdotum turbavit vota scelestus,
Helluo, carnivorus, mendax, impurus, adulter.
Hos autem Arjunas, fretus virtutibus, hortos
Dùm petit exsultans, illum vatesque patresque,
Dî maris et terras, ventique fugacis et ignis,
Gaudarvûmque chori solemni laude salutant.
Tympana puisa tonant conchis immista canoris,
Dulcisono graciles respondent carminé nymphae ;
Sidereâque via, roseo splendore serenâ,
Victor, cœlipotens, summo volât obvius Indrse.
Mahabharat III.